Osobiście

Każdy pisze teraz podsumowanie 2017. Postanowiłem i ja.

Pewnego dnia dorosłem i nie było babcinego sernika.

Znowu siedzę w swoim pokoju. Po raz kolejny ma 9 lat, a ty odchodzisz. Tym razem nie płaczę. Wiem, że właśnie tak trzeba, że tak będzie lepiej.

Mimo wszechobecnej patologi niemalże sielanka. Wszystkie dzieciaki mają naokoło wujków i ciocie. Od rana do wieczora rozbrzmiewa gwar. Jest miło, czysto, sympatycznie.

Do tego wpisu przygotowywałem się bardzo długo. Wszystko z powodu emocji jakie towarzyszą mi w tym przypadku. To epitafium dla człowieka, którego chciałbym nazywać swoim przyjacielem.

W marcu 2014 roku zostałem tatą. Niedługo potem po raz pierwszy przyszło mi obchodzić dzień ojca.

Mnożące się wciąż i wciąż kumulacje w lotto pobudzają marzenia. I nie jest ich w stanie ugasić nawet fakt, że szansa na trafienie tych sześciu magicznych liczb to 1 do blisko 14mln.

Dzieci rosną jak na drożdżach, a to sprawia, że zaczynam się martwić.

Z niepokojem odkrywam przed Tobą kawałek siebie. Ten o tym, jak zostałem dumnym tatą klonów.